عاشورا و تبيين ارزشهاي عرفاني

يکي از راههايي که خداوند براي بندگان خود قرار داده تا او را بيشتر بشناسند و بهتر پرستش کنند، راه حب و دوستي اهل بيت^(ع) ميباشد، زيرا آنان داراي فضايل و كمالات والايي هستند که مشعر به جامع صفات كمال و جمال الهي است، لذا محبت و اظهار عشق و ارادت قلبي به اهل بيت^(ع) با آن جامعيت، در حقيقت محبت داشتن به خوبيهايي است که جامع آن خداوند تعالي ميباشد.

از آنجا كه محبّت، نيرويي است كه انسان را به سوي محبوب سوق ميدهد، پس، از جنبه تربيتي، محبت به خوبان، انسان را به خوبيها سوق ميدهد. خداوند متعال در قرآن ميفرمايد:

«(اي رسول ما به امت) بگو من از شما اجر و رسالت جز مودّت و دوستي [شما] با نزديکانم.»^{^[1]}

همچنين توجه ميدهد که اين درخواست نيز براي بهرهمندي بيشتر شما انسانهاست:

«آن چه که از شما به عنوان اجر (دستمزد) درخواست نمودم به نفع خود شما است»[2]

«از شما اجر (دستمزدي) نخواستم مگر [از] کسي که براي رسيدن به پروردگار خويش راهي ميجويند»[3]

از اين رو است که رسول خدا^(ص) فرمود:

«براي هر چيزي اساسي است و پاية اسلام حبّ ما اهل بيت است.»^{^[4]}

از اين بيان مشخص ميگردد که هر عملي در جهت ابراز ارادت به اهل بيت^(ع) باشد، عملي خدا پسندانه ميباشد، مراسم سوگواري حسيني نيز يکي از اعمال مذهبي اسلامي است که محور آن حب و دوستي اهل بيت رسول خد^ا(ص) ميباشد. لذا يکي از محورهاي مهمي که بايد در برنامه ريزي اين مراسم مورد توجه متوليان، وعاظ و مداحان قرار گيرد، لزوم تقويت دوستي و محبت اهل بيت^(ع)، مخصوصاً اباعبدالله الحسين^(ع) است؛ اما بايد توجه داشت که دوستي اهل بيت آنگاه رهايي بخش است که واقعي و با معرفت باشد؛ چنانکه امام محمد باقر^(ع) فرمود:

«اى جابر! از طرف من به شيعه من سلام برسان و به آنها اعلام كن كه هيچ قرابت وخويشاوندى بين ما و خداى عزوجل نيست و فقط با طاعت و بندگى به درگاه الهى ميتوان تقرب جست.

اى جابر! هركس اطاعت خدا را كند و همراه آن به ما محبت ورزد، دوست و محب ما مى‏باشد و هر كس معصيت خدا را كند حب ما برايش نافع نمى‏باشد»[5]

لذا لازم است تا در اين مراسم به جاي پرداختن به توصيف سيماي زيبا، بازوان قوي، قد رعنا و ...، به بيان سجاياي اخلاقي و کرامتهاي وجودي اهل بيت^(ع) پرداخته و از آنها الگوي محبوبي از انسانيت و بندگي براي مردم خود و مخصوصاً جوانان بدست آوريم؛ و از آنها بخواهيم که به ايشان تأسي نموده و در بندگي خداوند شيعه و پيرو آنها باشند. در همين خصوص مقام معظم رهبري ميفرمايند:

«فرض کنيد راجع به حضرت اباالفضل^(س) صحبت ميشود، بنا کنند از چشم و ابروي آن بزرگوار تعريف کردن؛ مثلاً قربون چشمت بشم! مگر چشم قشنگ در دنيا کم است؟ مگر ارزش اباالفضل^(ع) به چشم‌هاي قشنگش بوده؟ اصلاً شما مگر اباالفضل^(س) را ديده‌ايد و مي‌دانيد چشمش چگونه بوده!؟ اينها سطح معارف ديني ما را پايين ميآورد. معارف شيعه در اوج اعتلاست... ارزش ابوالفضل العباس^(س) به جهاد و فداکاري و اخلاص و معرفت اوست. به صبر و استقامت اوست...، ارزش ابوالفضل و حبيب بن مظاهر در اينهاست، نه در قد رشيدش يا بازوي پيچيده‌اش. قد رشيد که خيلي در دنيا هست. اينها که در معيار معنوي ارزش نيست...، اين که ما همه‌اش بيائيم روي ابروي کماني و بيني قلمي و چشم خمار اين بزرگواران تکيه کنيم، اين که مدح نشد. در مواردي ضرر هم دارد. در فضاهايي اين کار خوب نيست».^{^[6]}

1. قرآن، سورة شوري (42)، آيه 23. «قُلْ لا أَسألُكُمْ عَلَيهِ أجراً اِلّا الْمَوَدَّهَ فِي الْقُربي»

2 - قرآن، سورة سباء، آيه 34 «ما سئلتکم من اجر فهو لکم»

3- قرآن، سورة فرقان، آيه 57 «ما اسئلکم عليه من اجر الا من شاء ان يتخذ الي ربه سبيلاً»

4- احمد بن محمد برقي، المحاسن، ج 1، ص 247 حديث 461. «لكلّ شيء أساس، و أساس الاسلام حبّنا أهل البيت.

5- ميزان الحكمه، ري شهري، ج 2، ص 236، روايت 3211

6- رهبرمعظم انقلاب در ديدار عمومي مردم مشهد ـ 1/1/76.

يكشنبه 19 دی 1389 - 10:22

از اين نويسنده يا گزارشگر

*نام:
*ايميل:
نظر شما:

* اختياری

عاشورا و تبيين ارزش­هاي عرفاني

عاشورا و تبيين ارزشهاي عرفاني