- موردي يافت نشد
يادداشت
دكتر داود ميرزايي مقدم
مدیر کل دفتر مطالعات و رصد فرهنگی
بسيجي بمانيم
گر به اقليم عشق روي آري همه آفاق گلستان بيني
هرچه داري اگر به عشق دهي کافرم گر جوي زيان بيني
باز ايام عشق ورزيدن رسيد به شرط آنکه هنر عشق ورزيدن را بدانيم. هفته‌ي بسيج، آن يادگار روزهاي خوش انقلاب، جبهه و جنگ فرا رسيد. و ما را به اقليم عشق دعوت مي‌کند. اين روزها خيلي به ياد شهيد عزيز حاج مهدي باکري مي‌افتيم. او که در وصيت‌نامه‌اش گفت: آگاه باشيم که صدق نيت و خلوص در عمل، تنها چاره‌ساز ماست.
براستي شايد دليل اين همه مشکلات و سردرگمي‌ها، حرکت در دايره‌ي بسته‌ي گرفتاري‌هاي مختلف، عدم تأثير نصيحت‌ها و موعظه‌ها، دور شدن نسل نوجوان و جوان از انقلاب اسلامي و آرمان‌هايش، عمل نکردن به وصيت امام شهدا و شهداي جاودان باشد. اگر کمي با خود خلوت کنيم، اعمال و نيات خودمان را مرور کنيم مي‌فهميم که چقدر با نيت صادق کارهايمان را شروع مي‌کنيم و اعمالمان را با اخلاص انجام مي‌دهيم!
براستي کجايند مردان بي ادعا!
چند سال پيش وقتي کاروان شهدا از شهرمان مي‌گذشت هنگامي‌که نزديک تريلرهاي حامل نمادهاي شهدا شدم پارچه‌نوشته‌اي توجهم را جلب کرد. نوشته بود: پيام شهدا: بعد از ما چه کرديد؟!
آري شهدا رفتند ما چه کرديم؟ شهادت براي آنان بهترين ابزار عشق‌ورزيدن بود و پرپر شدن، آغاز عشق‌ورزي آنان. يادمان نرود ما مديون شهدا هستيم. شهدا براي وظيفه رفتند نه نتيجه ولي ما براي نتيجه مي‌رويم نه وظيفه.
امروز، رسالت ما چيست؟ آيا، بسيجي بودن ديروزکافيست؟ پس: بسيجي ماندن امروز، چه معنايي دارد؟ آيا بين، «بسيجي بودن» تا «بسيجي ماندن» وجه تمايزي است. نمي‌توان براي بسيجي بودن در قاب حسرت سخن گفت و يادگار ماندگار را فقط ميراث فرهنگي لقب داد. يکي نيست بگويد آيا بايد صرفاً به بسيج بعنوان ميراث فرهنگي نگاه کرد؟ معمولا آنچه را که ميراث مي‌خوانند در جاهاي امن که دست کسي به آن‌ها نرسد جاي مي‌دهند آيا نگاه و عمل ما به ميراث فرهنگي بسيج بايد اين‌گونه باشد؟ يا بايد با حضور فعال در اين دنياي پر از جلوه‌هاي شيطاني و فريبنده، بسيجي ماندن را با عمل زينت دهيم؟
اگر براي بسيجي بودن در گذشته بايد به رسالت خويش عمل مي‌کرديم، تکليف را بر نتيجه برتري مي‌داديم، به نداي امام (ره) و مقام معظم رهبري لبيک مي‌گفتيم، به جبهه‌هاي نبرد مي‌رفتيم که اين‌ها همه خود ماجرايي دارد!
اما براي بسيجي ماندن بايد:
از خدا پروا کنيم.
به دستورات او پاي‌بند باشيم.
دلمان را با نصيحت زنده گردانيم.
با ياد مرگ، هواي طغيان و عصيان نفس را گرفته و خوارش گردانيم.
نفس‌مان را از حمله و غلبه‌ي روزگار و زشتي گردش شب‌ها و روزهاي کج‌مدار، برحذر داريم.
اخبار و احوال گذشتگان را برايش ترسيم کنيم.جايگاه ابدي‌مان را سامان بخشيم.
آخرت‌مان را به دنيا نفروشيم.
در آنچه نمي‌دانيم دخالت نکنيم.
سخني را که وظيفه نداريم نگوييم.
و به راهي که بيم گمراهي مي‌رود، قدم نگذاريم ... (اين‌ها وصاياي حضرت امير (ع) به امام حسن (ع) بعد از جنگ صفين است).
تفکر بسيج را استمرار دهيم، در تمام صحنه‌هاي علمي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي حضوري فعال و پر ثمر داشته باشيم. از بي‌تفاوتي که گريبان بسياري از عرصه‌هاي زندگي را در بيشتر اقشار جامعه گرفته بپرهيزيم. در توليد فکر و انديشه، خلاقانه و نوآورانه عمل کنيم، به شکوفائي استعدادها کمک کنيم، الگوي وظيفه‌شناسي در عرصه‌هاي مختلف زندگي باشيم. براي زندگي امروز و فردايمان، صعود، عروج، خروش و رويش به قله‌هاي کرامت و بزرگواري، همنوايي با امواج درياي معرفت را برنامه‌ريزي کنيم که اين‌ها مشخصه‌هاي اصلي انتخاب راه الهي است.
مقام معظم رهبري فرمودند : اصلاً بسيج راه خداست. پس بديهي است:
بسيجي ماندن در چنين شرايطي، دشوار و هر کس را ياراي پيمودن آن نيست.
آيا باور داريم:
بسيج واقعي همچون جهاد، دري از درهاي بهشت است که به روي بعضي از بندگان خاص خدا گشوده مي‌شود. در اين راه بايد خود را نديد تا به سير الي الله رسيد.
بايد:
پشتيباني، حراست و حفاظت از ولايت فقيه را استمرار بخشيد تا نظام اسلامي قوام و بقا يابد.
براي سازندگي و عمران و رسيدن به علم و تکنولوژي، آگاهانه و خلاقانه تلاش کرد.
منتظر واقعي بود.
وصايا و نصايح حکيمانه‌ي امام خميني (ره) را همچون گوهري جاودان، همراه داشت.
روحيه‌ي اميد و نشاط را در جان و دل اطرافيان تقويت نمود.
نخبگان و فرهيختگان بسيجي را معرفي کرد.
از شخصيت‌هاي روحاني، فرهنگي، علمي و سياسي در برنامه‌هاي بسيج استفاده کرد.
خدمات بسيج را به آحاد جامعه گزارش داد.
ظرفيت‌ها و توانمندي‌هاي بسيج را در برنامه‌هاي اجتماعي، گروهي، ورزشي و ... معرفي نمود تا نپندارند بسيج يک ميراث بايگاني شده است.
فرماندهان پايگاه‌ها با سازمان‌هاي اطراف خود تعامل نموده و نسبت به اجراي برنامه‌هاي مشارکتي همت گمارند.
در پايگاه‌هاي بسيج برنامه‌هاي ميداني و عملياتي، ارائه و اجرا کرد.
از حداکثر ظرفيت پايگاه‌هاي بسيج براي اطلاع‌رساني به آحاد مردم بهره برد.
به اين بايدها مي‌توان به عنوان برنامه‌هاي هفته‌ي بسيج امسال نگريست.
پس: بيائيد بسيجي بمانيم که بسيجي ماندن؛ زندگي درست در مدرسه عشق و لشکر مخلص خداست. شيوه‌ي مبارزه با دلبستگي‌هاي دنيايي است.
و بسيجي در هيچ صحنه‌اي بازنده نيست.
شنبه 2 آذر 1387 - 11:52
- بصيرت از ديدگاه مقام معظم رهبري (مدظله‌العالي)
- سازمان تبليغات اسلامي و توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني
- جهاد اقتصادي و سرماية انساني
- آرزوي سردار سرلشكر رحيم صفوي
- غرور عبادت
- رمضان؛ هشدار براي دوري از غفلت
- چگونگي ايجاد خلاقيت و نوآوري در تبليغات ديني
- آسيب‌شناسي هيئات مذهبي؛ ساختارشکني هيئات نوپديد
- بسيجي بمانيم
- كاركردهاي اجتماعي رمضان كريم
- القدس لنا ،والنصر لنا
- نوآوري و شكوفايي تبليغي
- منزلت علمي و نفوذ تاريخي حضرت زهرا (س)
- نوآوري‌هاي امام خميني(ره) در انديشه سياسي و ديني
- تاكيد بر تقويت نظام پيشنهادهاي سازمان تبليغات اسلامي در جلسه شوراي تحول اداري
كليه حقوق اين وب سايت متعلق به سازمان تبليغات اسلامي ميباشد